Wat is en doet een psychosociaal therapeut?
April 20, 2022
Verhuizen is eng!
June 20, 2022
Rauw
De oplettende lezer (es) heeft gezien dat de afgelopen weken oude posts van mij opnieuw zijn gepost. De reden dat ik de afgelopen weken geen nieuwe in de kracht van… kon schrijven is dat mijn vader in maart is overleden.
Na het overlijden van mijn vader is mijn leven een rollercoaster geweest, met veel ups-and-downs. Ophalen van mooie herinneringen, maar ook stil staan bij het verlies. Bewustwording van mijn eigen tekortkomingen, (negatieve) dynamische interacties vanuit het gezin van herkomst en mijn huidige gezin en de praktijk enigszins draaiende houden. Dit alles kostte mij heel veel energie.
Ik herinner me dat ik het op de dag van het overlijden van mijn vader het niet vond kunnen dat de wereld doordraaide. De buurt kinderen gingen naar school, de buren gingen naar hun werk, maar mijn wereld (en die van mijn gezin) stond stil…
In mijn praktijk kom ik ook cliënten tegen die rouwen, hebben gerouwd of soms nog in de rouw zitten. Rouw om een verloren relatie/liefde, rouw om het verliezen van een dierbare(n), rouw om het verliezen van lichaamsfuncties en rouw vanwege de trauma’s in het leven.
Rouwen is rauw.
Het doet pijn, je hebt soms het gevoel dat je het niet overleeft, dat je niet verder kan na het verlies van degene die je zo dierbaar is. Ook ik, dacht en denk soms dat ik niet verder kan leven zonder mijn vader. Niet vanuit een suïcidale gedachte, maar meer van hoe moet ik dat nu doen, zonder hem? Ik hoor soms nog zijn stem: ”Hoe gaat het mijn dochter”, “het gaat goed met mij hoor mijn dochter”, ”mijn dochter maak je niet zo druk”.
In de rauwheid die pijn doet zit ook de liefde verscholen. De liefde voor hem als vader en zijn liefde die ik (met name op latere leeftijd bewust) heb mogen ervaren. Als ik aan onze liefde en de mooie herinneringen denk dan word ik warm van binnen, dan kan ik voelen hoe trots hij op mij en op mijn gezin was en deze gedachten bieden mij troost.
Ik kan je vertellen hoe ik rouw, maar daar heb je als lezer(es) niets aan. Iedereen rouwt namelijk op zijn eigen unieke manier. Dus, ga ik verder met mijn rouw die (nu nog) rauw is. En, hoop ik je of je nu wel/niet in rouw bent te mogen ontmoeten.
